Vandaag gaat de wekker heel vroeg, half zeven. Want we moeten om zeven uur buiten staan, zonder ontbijt. We gaan namelijk voor het eerst op een safari met gids, in een open wagen door het savannelandschap op zoek naar Rhino's en misschien zelfs wel een luipaard. We zijn tot ongeveer negen uur onderweg en hebben dan om half tien een brunch. Wat een verwennerij hier.

Het is nog bewolkt en frisjes. Truien aan dus. De mand met koffie en thee mee voor onderweg. Het duurt even voordat we een beest tegenkomen, maar dan hebben we wel gelijk drie witte neushoorns te pakken. Wat een mooie dieren. Uiteindelijk ontmoeten we giraffen, gnoes, diverse herten en impala's en tenslotte twee struisvogels. Die hadden we hier helemaal niet verwacht. Een bijzondere tocht dus.

Na de heerlijke brunch, weer onze spullen gepakt en op weg naar...... Swaziland. We zijn benieuwd, want we zijn van te voren gewaarschuwd voor lange wachttijden en bureaucratie aan de grens. Het valt allemaal reuze mee. Wel van loket naar loket om een stempel te halen, dan bij een ander loket de stempel betalen en een briefje meekrijgen en daarna bij de grensslagboom dat briefje weer inleveren. Zo gaan we Zuid Afrika uit en zo moeten we 100 meter verderop Swaziland in. Maar ook daar ging het snel.

We komen in een andere omgeving terecht. Het landschap is anders. Je rijdt door een gebergtegebied als was het Zwitserland. Ook wel weer goede wegen en zelfs zebrapaden. Wel vragen we ons af wat nu zo bijzonder is aan Swaziland. We komen nu geen blanken meer tegen. Maar dan wordt toch wel snel duidelijk wat Sabine altijd bedoelde: de mensen zijn bijzonder aardig. En als we in de Ezulwinivallei komen, merk je de rijkdom die hier schijnbaar aanwezig is. We zitten dan ook in het dal waar de Koninklijke residentie van de Koning van Swaziland is. Op steenworp afstand van Reilly's Rock, het verblijf waar Prins Bernard altijd zat.

De kinderen zijn blij dat we aangekomen zijn. De ritten in de auto zijn ze soms wel beu. Maar ze doen het goed.

Ze zijn minder blij met ons nieuwe verblijf: waar zij slapen is namelijk geen glas in de ramen, maar alleen kippengaas. Ongedierte zit hier ook niet, maar je hoort wel alle dieren buiten, herten en impala's die veel herrie menen te moeten maken. De krekels zijn dominant aanwezig. Het is even wennen, maar koud hebben ze het niet.

We komen weer een stap dichter bij de beesten, de warthogs (een soort wroetzwijn) en herten, zoeken ons op, in de tuin van ons huisje, in plaats van wij hen.

's Avonds zitten we rondom het kampvuur (met opvallend genoeg, een aantal andere Nederlanders. Die hadden we nog niet zoveel ontmoet) en gaan vroeg onder de wol.

We hebben het allemaal nog reuze naar de zin en beseffen hoe goed we het hebben. Jammer is wel dat de verbindingen via mobiele telefoon en internet, niet altijd goed zijn. Ook hier hebben we geen bereik en is het internetten haast onmogelijk, gezien de traagheid van de verbinding.

Wanneer het ons wel lukt, is het wel fantastisch en hartverwarmend om te zien dat er zo veel gekeken wordt naar deze site. Wat een leuke reacties van iedereen. Laszlo kan ook de verhalen van voetbal waarderen: hij mist het toch wel behoorlijk. Dus Clara en Jeanet, ga door! En D3 zet 'm op!

Annemijn is helemaal verheugd met de reactie van juf Mirjam en natuurlijk van Fiorenza en Jennifer. Ze mist jullie behoorlijk.